De kloostergangen van het museum liepen vol om het boek te verwelkomen (uitgegeven door Edições Vieira da Silva), dat illustraties bevat van Andrea Ebert en een voorwoord van Magda Costa Carvalho. Het boek is een eerbetoon "aan de creatieve kracht van samen vragen stellen en nadenken" en is volgens de auteur ontstaan uit jarenlang werk in de filosofie met/voor kinderen.
De wisselwerking tussen het verhaal en het stellen van vragen geeft vorm aan het verhaal, en Luísa Monteiro maakte er een punt van om enkele van de vragen te delen die in de kantlijn van het boek staan: "Zijn er taken die niet gedaan mogen worden?"; "Wat is werk?"; "Waarom werken we?"; "Wat kunnen woorden doen?"; "Wat betekent het om dapper te zijn?". "Als Aristoteles dit boek zou lezen", voegde ze eraan toe, "zou hij zeggen dat het een perfect of bijna perfect werk is - aan de ene kant omdat het alle elementen van een tragische held bevat, en aan de andere kant omdat het de essentiële onderdelen van een spel bevat".
Credits: Bijgeleverd beeld;
Voor Luísa Monteiro belichaamt het personage Blue Pencil "volledig de reis van een tragische held - geboren met de taak om te krassen, maar wiens overijverigheid hem leidt naar de gruwel van het besef dat stukken van de wereld zijn opgehouden te bestaan. Door hem. Deze herkenning zet aan tot de ontdekking van zijn identiteit, waardoor catharsis ontstaat, die optreedt wanneer het doorhalen plaats maakt voor schrijven".
Ze verwees ook naar de historische figuur van het blauwe potlood, gemaakt door het bedrijf Viarco, dat 48 jaar lang dienst deed als censuurmiddel. "Het streepte boeken, kranten, gedichten, tekeningen door - alles wat tegen het dictatoriale regime inging", herinnerde ze zich. "Het probleem", zei ze, "is dat we vandaag, vijftig jaar later, opnieuw vol angst zitten. Opnieuw zijn we bang voor dit spookbeeld: dat iemand onze woorden, onze gedachten, onze meningen zal uitwissen".
Reflecterend op de dag van vandaag trok Luísa Monteiro een analogie tussen moderne censuur en het algoritme. "Het Blauwe Potlood is daarom een zeer dringend, zeer actueel boek. Want opnieuw hebben we het over een nieuw soort slavernij!"